Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

ΛΟΥΙ ΑΡΑΓΚΟΝ

Πέταξαν όλα τα πουλιά μέσα από τα κλαριά μου


οι άδειες φωλιές ξεραίνονται καθώς το δάκρυ


άκρη άκρη εκεί στο μάγουλο


έφυγε κι ο ζωγράφος τούτου εδώ του πίνακα που κατοικώ

έτσι καθώς η αράχνη


έτσι καθώς μια μεταμέλεια

Τι ζωγραφίζει τι να ζωγραφίζει. Ίσως τη νεότητα

Και τις ευτυχισμένες χώρες τους ανθρώπους που


Φοβάμαι τόσο οι μέρες τους στις μέρες μου μη μοιάσουνε μια μέρα



Τι ζωγραφίζει εκείνος που στα πράγματα τα χρώματά τους τα καινούργια δίνει



Ίσως εσάς παιδιά ωραία παιδιά καθώς κι εμείς ση δυστυχία ταγμένα


Που αφήνετε μέσα από τα δάχτυλά σας να κυλά ο καιρός ης ηδονής



Πεισματικά πιστά στο ρόλο των προσώπων σας τον άψογο


Πώς χάνονται όλα μέσα μου όλα σβήνουν


Εκτός απ' τη σκληρή ηδονή μετά πολύ


Που έχει φύγει



Απόσπασμα "Οι λέξεις του τέλους" - Λουί 'Aραγκον

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου